कोणास ठाऊक कालच्या पहाटे कुठे होतो आम्ही .. कुठे गेलो होतो आम्ही हे देखील माहीत नाही असं वाटुन अचंबित झालात!?. पौर्णिमेच्या रात्री खडक, दगड धोंडे, अरुंद पाय वाट या सगळ्यातून आम्ही ट्रेक करत स्कंदगिरी नावाच्या टोकावर पोचलो होतो खरी, पण झोंबणारं गार वारं, आजुबाजुला पहावं तिथे पांढ-या शुभ्र ढगांच्या झालरी की ढगांच्या लाटाच त्या की डोंगर द-यांना मिळालेलं ढगांचं गुबगुबीत पांघरुण ! आणि त्या ढगांच्या पल्याड उगवणारा तो तप्त केशरीबुंद तेजाचा गोळा की जणु दरबारात राजमार्गाने ऎटीत आगमन करणारा राजा, हे असं दृश्य पाहून नंतर पुन्हा पुन्हा हेच वाटत राहीलं ..
ते ठिकाण स्कंदगिरी होतं की स्वप्ननगरी, की निसर्गाच्या अमाप, अद्वीत सौंदर्याचं दर्शन घडवणारी अनुभूती ! !
म्हणुनच म्हटलं कोणास ठाऊक कालच्या पहाटे कुठे होतो आम्ही ..
- अदिती
Tai..1 number ahe...jus by reading i could get the feeling of walking on clouds..i must say..i missed to have visual view but could get see how thrilling it was..by reading your blog!!!
ReplyDeleteAditi ne je lihila ahe..te ekdam khara ahe.
ReplyDeleteMi pan pahilyandach Suryoday baghitala ani he sagala shakya zalya amchya mitrapariwaramuLe...tyabaddal tyanna Dhanyawad ! Kharach ha anubhav awarNaniya ahe, je anubhawala te shabdat mandata yeNa awaghadacha he...pratyekane anubhav ghyawa asach ahe te...
Dhanyawaad madam..
ReplyDeleteKharach khup sunder anubhav hota .. tu asayla havi hotis..
Te advitiya saundarya anubhavaycha nasheeb malahi hota....aani te sagla shabdat mandane javal javal ashkyapray hota..... Pan manapasoon jyane te anubhavala aani aplya dolyat samavala tich vyakti itkya sahaj ritya hya advitiya sohalyache itke aprateem varnan karu shakte.... Kharach ha lekh vachlyane to romanch punha anubhavayala milala.... Thanks Aditi.
ReplyDeletewher is this?? looks fantastic...i can't read ur blog:(...well i could but it would take me forever!
ReplyDeletemridu