फोटोग्राफ़ीचं ऊत कारण ऑर्कुट,फ़ेसबुक चं भूत !

"ए वाव, कसले सही फोटो आहेत, मी आजच ऑकुट वर लावते"

"कूल... फ़ेसबुक साठी आयडिअल आहेत हे पिक्स"

हे असे डायलॉग आता काही नवीन नाहीत.
परवा आम्ही सगळे बोटॅनिकल गार्डन बघायला गेलो होतो. आता बोटॅनिकल या शब्दातूनच जाहीर आहे की वेगवेगळ्या प्रकारची, रंगांची, आकारांची सुंदर फ़ुले आपल्याला पाहायला मिळणार. त्या मुळे बागेत शिरल्या शिरल्या एक कटाक्ष टाकताच अतिशय सुंदर दृश्याने डोळे दिपून गेले..जिकडे तिकडे रंगीबेरंगी फ़ुलं, त्याच्या जोडीला हिरवीगार झाडी... प्रत्येक फ़ुलझाडाचं नाव, त्याची माहीती अगदी व्यवस्थित. पण आपलं लक्ष कुठे असतं ...तर कोणत्या बॅकग्राऊंड वर ग्रुप फोटो छान येईल.. आणि कोणत्या फ़ुलांबरोबर आपला individual snap छान येईल.. काय करायचंय ग्रुप फोटो किंवा individual snap घेऊन? तर.. ते लावायचे आहेत ऑर्कुट वर... कोण बघणार ते फोटो.. तर फ़क्त ऑर्कुट मार्फ़त संपर्कात असलेली so called मित्र मंडळी.. कारण जवळच्या लोकांना आपण either पिकासा चं invitation पाठवतो किंवा डायरेक्ट attach करून पाठवतो...नाही का ! आता मग पुढचा प्रश्न हा की मग फोटो काढायचेच नाहीत का, किंवा फ़ेसबुक, ऑर्कुट वर लावायचे पण नाहीत का... फोटो जरूर काढायचे...ऑर्कुट वर पण जरूर लावायचे ..
पण ज्या ठिकाणांचे फोटो घेऊन किंवा ज्या ठिकाणांच्या बॅकग्राऊंड वर स्वतःचे फोटो घेऊन तुम्ही आठवणींची साठवण करत आहात त्या जागेचा भरभरून निदान आनंद तरी घ्या !!
हिरवे तपकिरी डोंगर, गार वारा, पक्षांचा मंजूळ आवाज, निळंशार पाणी, पावसाची रिमझिम, समुद्राच्या लाटांची खडकांवर झेप, सुर्याच्या किरणांमुळे झालेलं विविध रंगछटांनी माखलेलं आकाश हे सगळं प्रत्यक्षात अनुभवण्यात एक वेगळी मजा आहे ...खरंच फोटोंमधून तेवढी मिळते का मजा ? किंबहुना त्या सुंदर निसर्गाचा आनंद घेताना मधे मधे इकडे फोटो तिकडे फोटो करता करता निसर्गाची मजा राहते बाजुला.
आता ही गोष्ट वेगळी की फोटोग्राफी हाच हेतू ठेवुनच आपण काही ठिकाणांना भेट देतो. ते वेगळं.पण इतरवेळी आपण
आपल्याकडे कॅमेरे आहेत हे जरा विसरून डोळ्यांच्या कॅमेरात हा निसर्ग टिपून बघितला तर माझी खात्री आहे त्या आठवणी पण आपल्या ह्र्दयात कायमस्वरुपी साठवण बनून राहतील.

आपल्या साठी फोटो आहेत, फोटॊंसाठी आपण तर नाही ना !

- अदिती

चविष्ट रविवार

रविवारी सकाळी ब्रेकफ़ास्ट किंवा दुपारच्या जेवणाच्या च्या निमित्ताने कोणाच्या तरी घरी जमून गेट टुगेदर करणे काही नवीन नाही.. त्यात सर्वात महत्वाचा रोल असतो खाद्य पदार्थांचा जे अर्थात त्या घरातल्या मुलीने/बाईने केलेले असतात किंवा फ़ार फ़ार तर बाहेरुन मागवलेले असतात. पण मागच्या रविवारी मात्र आम्हाला ब्रेकफ़ास्ट आणि दुपारचं जेवण चक्क आमच्या २ मित्रांच्या हातचं मिळालं.
MS करायला US ला निघालेल्या आमच्या अभिषेकच्या हातचे चविष्ट पोहे आता मिळणार नाहीत म्हणुन हळ्हळणाऱ्या आम्हाला पाहून सदगदीत झालेल्या अभी ने आम्हाला उत्साहाने रविवार सकाळी पोहे पार्टी चे आमंत्रण दिले ! आम्हीही पुन्हा चविष्ट पोहे मिळणार म्हणुन (की रविवार च्या नाष्त्याची सोय झाली म्हणुन :) ) खुष झालो. आणि अगदी रविवारी भल्या पहाटे ९.३० ला आम्ही अभिषेकच्या घरी जाऊन धडकलो..
साहेबांसाठी आमचा आवाज हा alarm होता म्हणजे थोड्क्यात अजुन त्यांची सकाळ सुरुही झालेली नव्हती.. पण लगेचच घाईघाईने कांदा, पोहे, मिरची, कोथिंबीर, लिंबू इ. सामान आणुन एखाद्या सुगरणीसारखी जय्यत तयारी सुरू केली.
आणि मग पटापट आम्हा ८-९ लोकांसाठी मस्तं पोहे केले.. आमच्या एका मैत्रीणीची-प्राचीची मदत घेतली थोडी.. पण तेवढी cheating चालते ! :)
अशा प्रकारे श्री. सुगरणाच्या हातच्या गरमा गरम पोह्यांवर कोथिंबीर पेरून, शेव भुरभुरून त्यावर मग मस्तं रसदार लिंबू पिळून आम्ही त्या पोह्यांवर ताव मारला.
त्या नंतर आमच्या ग्रुप मधे असलेल्या एकमेव सरदारजी ने त्याच दिवशी दुपारी आम्हाला "दावत" दिली होती जेवणाची. त्याने चक्क स्वतः तयार केलेल्या भाज्या म्हणजे : बेंगन भरता आणि राजमा , तोही १० जणांसाठी !!
मी आणि प्रिया, पराठे आणि रायता करणार असं आधीच ठरलं होतं !
घरी पोचल्या पोचल्या पाजी ने बेंगन भरता आणि राजमा टेस्ट ला दिला आणि ती चव चाखून आमचा विश्वासच बसेना की ते खरंच त्याने स्वतः केलं आहे !!! इतक्या अप्रतिम झाल्या होत्या दोन्ही भाज्या की खरंच शब्द नाहीत.
मसाले, ग्रेवी एकदम परफ़ेक्ट !
दुपारी २.३० वाजता अक्षरशः बोटं चाटत आम्ही सगळा स्वॆपाक फ़स्त केला !
त्याचा परिणाम हा झाला की रात्री जेवणाची गरज पण भासली नाही..

अशा प्रकारे हा रविवार चविष्ट झाला तो २ Mr. सुगरणांमुळे !!

बदलला की नाही जमाना खरंच ! :)

- अदिती

Little champs तुमची आठवण येते तेव्हा ... !

पिकल्या पानाचा देठ की हो हिरवा...

सुरत पिया की....

मी हाय कोळी ...

ढीबाडी ढीपांग ...

लागा चुनरी में दाग ...

अहो सजणा ...

लक्षात आलेच असेल मी वर हीच गाणी का लिहीली आहेत. ही आहेत आपल्या लाडक्या Little champs नी सा रे ग म प च्या मंचावर गायलेली गाणी .. आज ती सगळी गाणी कुठेही लागली तरी आपल्याला ते ५ जादूगारच आठवतात..
आजही अजित परब ने बगळ्यांची माळ फ़ुले गाणं सुरू केल्यावर प्रथमेश आठवल्या शिवाय राहात नाही. मधुरा अहो सजणा म्हणत असली तरी आपल्याला मात्र आर्या ला मिळालेला once more च आठवतो.
आत्ता पिकल्या पानाचा देठ की हो हिरवा, सुरत पिया की, मी हाय कोळी ही अवंती आणि प्रथू च्या आवाजातली mp3 ऐकत होते आणि परत मी त्या मागच्या Little champs च्या जगात गेले. म्हणुन हे लिहावसं वाटलं ...
५ चिमुकल्यांनो, आमच्या ह्र्दयात तुम्ही कायमचं स्थान निर्माण केलंय ... परत या ना भेटायला... !